بدرود ای بزرگترین ماه خدا
عید سعید فطر، جشن بازگشت به خویشتن خویش مبارک
تا که چشمم باز شد دیدم که یارم رفته است / ماه مهمانی تمام و مه‌نگارم رفته است / با گل این بوستان تازه انسی داشتم / گرم گل بودم که دیدم گلعذارم رفته است
عید سعید فطر عید آسودگی از آتش غفلت و رهایی از زنجیر نفس و جشن بازگشت به خویشتن خویش و فطرت پاکیزه انسان است. فطرتی که آفریدگار پاک و هستی بخش انسان را بر مدار آن آفرید و از کتم عدم به عرصه وجود در آورده است. عید سعید فطر عید وارستگی از وابستگی هاست و به شکرانه رهایی طایر قدسی روح ملکوتی از دامگه تن پیشانی فنا بر آستان بقای ذات سروری فرود می آوریم و دست های نیاز به سوی آسمان بی نیاز دراز می کنیم تا مزد یک ماه عبادت و اطاعت بستانیم، غبار از چهره جان شسته و در کوره رنج ها و تشنگی ها و گرسنگی ها خارای دل را آیینه نور تاب کرده ایم و اینک آماده ایم تا با طهارت و خلوص نیت به نماز باستیم و از خدا بخواهیم تا این عید را ما یه شرف و کرامت و فزونی قرار دهد.
بدرود ای بزرگترین ماه خدا، ای عید اولیای خدا
بدرود ای یاری گر ما که در برابر شیطان یاری مان داده
بدرود ای که هنوز نرسیده از آمدنت شادمان بودیم
و هنوز رخت بر نبسته از رفتنت، اندوهناک
