بهداشت حرفه‌ای

در قرآن و روایات معصومان(ع)، امید به رحمت خداوند و سرانجام نیکو، از جهات گوناگون مورد تأکید واقع شده و یأس و ناامیدی به شدت نهی شده است.

قرآن کریم، ناامیدی از رحمت الهی را گمراهی می‌داند و می‌فرماید: «چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش نومید می‌شود؟» همچنین در جایی دیگر نومیدی از رحمت خداوند را فقط شایسته کافران می‌داند و می‌فرماید: «همانا جز گروه کافران، کسی از رحمت خدا ناامید نمی‌شود۱".

در کلام معصومین(ع) نیز درباره اهمیت و ارزش امید و پرهیز از هرگونه ناامیدی سخن گفته شده است.

امام علی(ع) فرمودند: " بزرگترین بلا، ناامیدی است۲".

آن حضرت همچنین می‌فرمایند: " در شگفتم از کسی که ناامید می‌شود، در حالی که استغفار را با خود دارد۳".

امام صادق (ع) در توصیف شرایط و ویژگی‌های یک انسان امیدوار و ناامید فرمود: " طوری به خدا امید داشته باش که امیدت تو را بر ارتکاب گناهان جرات نبخشد و به گونه‌ای از خدا بترس که ترست تو را ناامید از رحمت الهی نکند۴".

همچنین مولای متقیان علی(ع)، نومیدی، را موجب تفریط و تقصیر عنوان فرمودند۵".

امام ششم شیعیان همچنین نومیدی از رحمت خدا، را سردتر از زمهریر دانستند و فرمودند: " آساینده‌ترین آسایش، ناامیدی از مردم است۶".

پیامبر مکرم اسلام(ص) در روایتی می‌فرمایند: "خدای تبارک و تعالی فرمود: ای فرزند آدم! ... مردم را از رحمت خدای متعال نومید مگردان، در حالی که خودت به او امید داری۷".

ایشان همچنین فرمودند:" روز قیامت، خداوند نومید کنندگان (از رحمت حق) را در حالی بر می‌انگیزد که سیاهی چهره‌شان بر سفیدی آن غالب است، پس به آنها گفته می‌شود: آنان نومید کنندگان از رحمت خدا هستند۸".

امام علی(ع) در باره اوصاف شخص ناامید این چنین فرمود: ناامیدی، صاحب خود را می‌کشد. هر ناامیدی، ناکام است.

امام حسن عسگری(ع) نیز در این باره فرمودند: " خدا همان است که در هنگام نیازمندی‌ها و سختی‌ها، توسط هر کس که امیدش از غیر او قطع شده است، مورد توجّه قرار می‌گیرد۱۰".

منابع:

 
۱- یوسف، آیه ۸۷

 
۲- «غرر الحکم، ح ۲۸۶۰»

 
۳- «نهج البلاغه، حکمت ۸۷»

 
۴- «بحار الأنوار، ج ۷۰، ص ۳۸۴»

 
۵- «بحار الأنوار، ج ۷۷، ص ۲۱۱»

 
۶- «بحار الأنوار، ج ۷۲، ص ۳۳۸»

 
۷- «صحیفة الرضا - علیه السلام -، ص ۴۳، ح ۱۴»

 
۸- «بحار الأنوار، ج ۲، ص ۵۵»

 
۹- «غرر الحکم، ح ۶۸۴۲»

 
۱۰-«بحار الأنوار، ج ۳، ص ۴۱»